YOL HİKAYELERİ

MERCEDES-BENZ REKLAMI

Mercedes-Benz’in TV ‘lerde dönen reklamını izlemişsinizdir sanırım. Gece vakti Mercedes’in yeni C180 modeli kullanan yalnız sürücü boş bir yolda ilerliyor. Birden yolun ortasında beyazlar içerisinde, ışıklar saçan bir kadın beliriyor. Kadın, derinden gelen ilâhî bir sesle kendisinin iyilik meleği olduğunu ve kendisinden 3 dilekte bulunabileceğini söylüyor. Sürücü kısa bir duraksamadan sonra yalnızca 3 adım kenara çekilmesini söylüyor ve araba yoluna devam ediyor. Reklam spotu hedef kitlesine yönelik çarpıcı bazı mesajlar içeriyor. Zenginlik, hayattan beklediklerinin sınırlı olması gibi.. Şapşal herhalde başka dilekte bulunmadı bastı gaza gitti. Ben olsam 7 ceddimi ihyâ ederdim.
Reklam spotu bana yalnız yapılan yolculukları anımsattı. Karayolunda 4-5 saat, bazen 10 saat bir kabinin içinde, kendinizle baş başa bir taraftan akan trafikte yol gitmek insanı çok etkiliyor. Ben, gündüz yalnız başıma yaptığım yolculuklarda patlattığım türküleri, şarkıları, kendimle yüksek sesli yaptığım hesaplaşmaları anımsadım. Genellikle radyo dinlerim, müzik dinlerim sıkılınca da eğer yolu biliyorsam virajları, rampaları, inişleri kafamdaki navigasyonla çakıştırırım. Bazen dikkatimi çeken bir arabanın arkasına takılır gidişini izlerim. Gece yaptığım yolculuklarda mutlaka yanımda bir yoldaşım oldu.
Karanlıkta yapılan uzun yolculuk insanı daha başka etkiliyor. Yanınızda biri de olsa sessiz bir döneme girilmesi bile insanı yalnız hissetiriyor. Karanlığın görüşü kısıtlaması insanın ilkel korkularını da yüzeye çıkarıyor. Bırakın dağ başında yalnız yolculuğu, karanlık bir sokakta yürürken bile korkularımızı hemen gün yüzüne çıkıvermez mi?. Gece korkuların uyandığı andır. Onun için gece korkan çocuklar onlar için en güvenli yer olan ana rahmindeki duruşu gibi tortop olup uyurlar. Gece uzun yolculuğun, kısıtlı görüşün yanında yaban ya da ehil hayvanların yola çıkması, uyarı ışığı olmayan traktör, at arabası, motosiklet, bisiklet gibi araçların geç fark edilmesi tehlikeyi daha da artırır. Yolu bilmiyorsanız süratinizi de normalden biraz düşük tutmanız gerekir. Dahası karşıdan gelen ya da arkadan gelen araçlardaki sürücülerin daha sonraki davranışlarını bilememek, sürekli ve bencilce kullanılan uzun huzmeli farlar tam bir baş belasıdır.. Yani Beyazlar giymiş ve fakat elinde tırpan taşıyan başka bir melek karşıdan gelen aracın sürücü koltuğunda ya da sizin yanı başınızda oturuyor olabilir. Bazen tüm dikkati yola vermekte yeterli olmayabilir.
Böylesi, gece yalnız yapılan uzun yol kamyon sürücüsü bir abimizin, yolculuğuna ait anısını sizlerle paylaşmak istiyorum;
Olay uzun yıllar öncesinden. 1970’li yıllara ait bir model, 407 De soto sahibi abimiz serin bir sonbahar akşamında kamyonunun bakımını, istirahatini yapıp, yemeğini yedikten sonra, gece yarısına doğru Konya’dan Aksaray’a doğru yola çıkmış. Yollar o zaman gidiş-geliş yalnızca 2 şeritli, asfaltta olsa da bakımlı diyemeyeceğimiz durumda. Bu yolda seyahat edenler bilir, Konya Ovasının uçsuz bucaksız düzlüğü insanı adeta uyutur. Kilometrelerce süren adeta cetvelle çizilmiş gibi bir yol. Arada çok hafif iniş ve çıkışlarda olsa, arabalar ritmini kaybetmeden düz yolu tüketmeye çalışır. Pek tabidir ki; trafik yıllar önce bu kadar yoğun değildi. Uzun yol kamyoncusu abimiz, çok da fazla ağır olmayan yükünün verdiği rahatlık ve çekiş gücüyle, FM frekansı yayınların olmadığı, uzun ve orta dalgadan TRT yayınlarını dinlemiş, yayın sıkıcı olunca da kapatmış. Benim gibi o da kendini, sorunlarını, durumunu kafasında tartmış, kurmuş, geleceğini düşünmüş. Bir süre sonra sağ omzuna adeta birinin 2-3 kez dokunuşu gibi bir hisse kapılmış. Önce her halde hayal ettim diye pek kafasına takmamış. Uykum geldi hayalliyorum diye düşünmüş. Yola da gitmesi lazım, umursamamış basmış gaza. Sağ omzundaki dokunuşlar tam aklından silinmişken belirli aralıklarla devam edince korku, su yüzüne çıkıvermiş. Korkmasında ne yapsın trafik o zamanlar çok seyrek ve de gecenin geç saatleri. Durup atlamak istiyor arabadan nereye gidecek gecenin bu geç saatinde. Karşıdan gelene işaret verse duracak mı bakalım. Sonra kocaman adam korkusuna yenildi demezler mi? Besmele çekiyor, salavat getiriyor, Pat pat pat sağ omuzda bir el “uykun mu geldi aslanım”, pat pat iki dokunuş daha “bir cıgara da bana ver bakalım” Bildiği duaları okuyor yine omzunda bir iki dokunuş “camı açtın ya burada biz üşüdük” gibi kendi ürettiği fantezilerle korkusunu o kadar büyütmüş ki; dönüp sağ yanına bakmaya cesaret edemez hale gelmiş. O zamanlar yol kenarlarında akaryakıt istasyonları da çok sık olmadığından en yakın istasyona varmak bir yana adeta kendinden uzaklaştığı hissine kapılmış. Her neyse sabah gün ağarırken, uzakta, yol kıyısında zayıf bir şekilde kendine göz kırpan istasyonu görünce biraz rahatlamış ve istasyona hızlı bir şekilde girdiği gibi arabayı stop etmeden, el frenini çekip, doğruca yazıhaneye doğru koşmuş. İstasyona yeni bir arabanın girdiğini ve sürücünün aceleyle arabayı terk ettiğni fark eden istasyon görevlisi şaşkın ve uykulu gözlerle kendisini izliyormuş.
“Hayırdır Abi”demiş pompacı, bizimki cıgarasından derin bir nefes çekip, bir iki hık mık’tan sonra, “arabada bir şey var sürekli sağ omzuma vurup duruyor” demiş. Biraz rahatlayıp kafasını toplayıp, bir de sıcak ve demli çayı içince, Abimiz pompacıdan aldığı el feneriyle arabaya besmeleyle dualarla yaklaşmış, kapıyı açıp bakınca kopmuş ve ağzına geleni saydırmış artık.
Meğer olay, sürücü koltuğunun hemen arkasında yapılan ceplere, bakım sonrası tedbir amaçlı yedeği alınıp konulan yeni vantilatör kayışının yolun verdiği sarsıntılar ve yaylanmalar ile esnemesi ve Abimizin omzuna dokunmasından başka bir şey değilmiş.

Herkese güvenli yolculuklar…

 

okurken heyecanlandım ali abi
eline ve yüreğine sağlık abi :thumbup1: açıkçası kayış çıkınca rahatladım

 

Ali Bey çok teşekkür ederiz güzel paylaşımınız için.

 

Ali abi eline emeğine yüreğine sağlık...

 

Teşekkürler arkadaşlar...

Her reklamın bir hedef kitlesi var. Beyine gönderilen mesajlar bir yerlerde bir şeyleri su yüzüne çıkarıyor. Bende de Mercedes'in hayatıma katkılarını çıkaracak hali yok elbette. O an aklıma gece yapılan yolculuklar ve hikayedeki abimiz aklıma düşüverdi. Bana anlattğında patlattığım kahkahayı, kendisinin saydırdıkları bir bir gözümde canlanıverdi..

Sabrınız için teşekkürler..

 

Paylaşıma ve bize vakit ayırdığınız için teşekkür ederiz Ali Bey.

 

Ali abi çok güzel yazmışsın eline koluna sağlık Benim memleketim Çankırı o yolları iyi bilirim ben Sene 2008 2009 da İndağı ve ipek yolunun Çankırı-Kastamonu tarafları tek şeritti, 2012 temmuz ağustos aylarında genişletiyorlardı, en son bu sene eylül ayının başlarında gittim, sadece tosyaya yakın bir bölüm tek şerit kalmış

 

Okuma sabrını gösterdiğin için teşekkürler Mehmet kardeşim.

Çankırı'nın neresindensiniz. Ilgaz mı?

 

Zaten başını okudu mu, hikaye kendine çekiyor abicim Şabanözünlüyüm ben, Gümerdiğin Kasabasından

 

Vay toprağım vay nereden neresi. Ben içinden Karatekin Mahallesi..

 

Birgün yollarda denk geliriz abi inşallah

 

Ne güzel burada iki hemşehrinin birbirini bulması.

 

Baharda 2. KIANKARA buluşması yaparız. Olmadı daha önce de buluşabiliriz.

 

Olay budur Ali Bey.Sizin buluşma gerçekten güzel olmuştu.

 

Abi cidden yapalım bi buluşma 2 KİA benden

 

Ooo ufukta buluşma mı var ne

 

Yine kalabalık olacak bence

 

Benim bu konuda görüşüm talebin artması...
Belki Yeni Yılda bu konuda bir başlık açabiliriz...

 

Evet.Bence de çok önceden olgunlaştıra olgunlaştıra gitmekte fayda var.